Doering Jan
Doering Jan (02.05.1850 Chełmno – 19.09.1919 Trzebnica) – ksiądz, proboszcz parafii brodnickiej, działacz niepodległościowy. Absolwent gimnazjum w Chełmnie. Studiował teologię w Pelplinie. Po otrzymaniu święceń kapłańskich (12.07.1874 r.) aresztowany przez władze pruskie (okres prześladowań ludności polskiej, tzw. Kulturkampf) i osadzony w więzieniu w Chełmnie. Po wyjściu na wolność wyjechał do Paryża (1876 r.), gdzie został wikariuszem przy kościele św. Jerzego. Prowadził tam aktywne życie – często gościł w domu u Władysława Mickiewicza, brał udział w spotkaniach z polskimi działaczami emigracyjnymi. W 1884 r. wraca do Polski i obejmuje administrację parafii Ostromecko-Boluminek; w latach 1897-1919 zostaje proboszczem parafii brodnickiej. Dzięki niemu w 1911 r. powstaje w Brodnicy Dom Katolicki – ośrodek ożywionej działalności społecznej brodniczan. W czasie I wojny św. skutecznie przeciwstawiał się Niemcom, gdy chcieli wywieźć dzwony z kościoła farnego i przeznaczyć je na cele zbrojeniowe. Z jego publikacji na uwagę zasługują dwie mowy, wygłoszone w 1883 r. podczas rocznicowych obchodów żałobnych, poświęconych J. Niemcewiczowi i gen. K.O. Kniaziewiczowi oraz na ślubie wnuczki A. Mickiewicza – Heleny Góreckiej z Józefem Modlińskim w Paryżu (drukowane w Chełmnie w 1886 r.) oraz trzy powieści: „Zamek starogardzki” (Pelplin 1879-1883), „Niewiasty z Kałdusa”, „Młody skrzypek” (Brodnica, 1902-1903). Zmarł 19.09.1919 r. w Trzebnicy na Śląsku.
Źródła: Stefan Bilski, Ziemia Michałowska nr 4 z dnia 23.03.1990; Stefan Bilski, Słownik biograficzny regionu brodnickiego, Brodnica-Toruń 1991, s. 30-31.