Heidenhain Friedrich Jakob

Heidenhain Friedrich Jakob prof. dr (6.03.1845 Grudziądz – 29.03.1912) – profesor gimnazjalny, doktor filozofii, członek towarzystwa historycznego „Historischer Verein für den Regierungsbizirk Marienwerder”, odznaczony Orderem Czerwonego Orła IV Klasy (14.08.1910 r.), czynnie popierał turystykę i muzealnictwo. Był synem kupca Luisa i Ernestine z domu Mann. W Grudziądzu uczęszczał do szkoły realnej, następnie wyjechał do Berlina, gdzie uczył się w renomowanych gimnazjach: Friedrich–Werderschen Gymnasium oraz w Joachimsthalschen Gymnasium. Z powodu choroby musiał na pięć lat przerwać naukę, którą następnie kontynuował w gimnazjum w Grudziądzu (matura w 1869 r.). Studiował na uniwersytecie w Berlinie oraz Monachium. Brał udział w wojnie prusko-francuskiej 1870/1871, ciężko ranny w bitwie pod Spishern/Spickeren. Za działalność otrzymał w 1870 r. odznaczenie wojskowe – Żelazny Krzyż. Po demobilizacji ukończył studia i 16 lutego 1875 r. na wydziale filozoficznym uniwersytetu w Halle uzyskał doktorat filozofii za traktat „De doctrinae artium aristotelicae principis”. Pracę w szkolnictwie rozpoczął 29 września 1875 roku w gimnazjum w Kwidzynie w charakterze kandydata nauczycielskiego. 26 lutego 1876 r. złożył w Królewcu egzamin „Pro facultate docendi”, uzyskując pełne kwalifikacje do nauczania w państwowych szkołach średnich. 1 października 1876 roku mianowany został nauczycielem gimnazjum w Kwidzynie. Uczył języka greckiego, łacińskiego i niemieckiego. Przeniesiony do gimnazjum w Brodnicy 1 kwietnia 1882 r. jako starszy nauczyciel, wykładał oprócz wyżej wymienionych trzech języków także historię oraz geografię. W kwietniu 1893 r. otrzymał tytuł profesora gimnazjalnego. Pracując w brodnickiej placówce napisał i opublikował artykuł pt. „VOR 160 JAHREN. MITTEILUNGEN EINES OSTPRUESSISCHEN HAUSBUCHES (der Familie Kraus)” („Wiadomości zawarte we wschodniopruskim dzienniku domowym (rodziny Kraus)”. 28 sierpnia 1894 r. został przeniesiony do trzeciego, ostatniego miejsca zatrudnienia – do gimnazjum w Malborku. W listopadzie 1911 r. zachorował. Zmarł 29 marca 1912 r.

Źródło: Jerzy Wultański, Ziemia Michałowska nr 5 (260), maj 2009