Wyrzykowski Jan
Wyrzykowski Jan (18.01.1889 Dzikowiec-31.12.1945 Brodnica) – syn rolnika Adama i Zofii z domu Ożga, urodzony 18 stycznia 1889 roku w Dzikowcu, powiat Kolbuszowa. W latach 1901-1908 był uczniem Cesarsko-Królewskiego I Gimnazjum w Rzeszowie, gdzie zdał maturę i w dniu 2 czerwca 1908 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Następnie studiował w Cesarsko-Królewskiej Akademii rolniczej w Wiedniu. Od 1912 do 1914 r. należał do drużyn sokolich. Dnia 1 września 1914 roku wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich. Służył jako szeregowiec w oddziale sztabowym 2 Pułku Piechoty, a od czerwca 1915 r. w II batalionie 4 Pułku Piechoty. W tym czasie awansował do stopnia plutonowego. W dniach od 23 kwietnia do 26 maja 1917 r. uczęszczał na kurs oficerów taborowych. Rozkazem Dowództwa Polskiego Korpusu Posiłkowego z 14 września 1917 r. został mianowany zastępcą dowódcy taborów w 4 Pułku Piechoty. Następnie służył w 4 oddziale uzupełnień w tym korpusie aż do jego rozwiązania 16 lutego 1918 r. Podczas działań militarnych brał udział w licznych bitwach i potyczkach m.in. pod Sołotwiną, Nadwórną, Mołotkowem, Zieloną, Pasieczną, Majdanem Borzechowskim, Bratnikiem, Hulewiczami, Nową Rudą, Siłowiczami. Był dwukrotnie ranny. Został później internowany na Węgrzech. Po wojnie zdemobilizowany w stopniu porucznika podjął pracę w administracji rolniczej. W Brodnicy został zatrudniony w Urzędzie Ziemskim w charakterze podkomisarza, W 1930 r. przeniesiony do Okręgowego Urzędu Ziemskiego w Grudziądzu, gdzie pracował na stanowisku asesora aż do przejścia na emeryturę w 1932 roku. Zarządzeniem Prezydenta RP z 9 października 1933 r. został odznaczony Krzyżem Niepodległości. Zmobilizowany w dniu 31 sierpnia 1939 r. otrzymał przydział wojenny na stanowisko dowódcy kolumny taborów nr 862. Brał udział w kampanii wrześniowej. Do niewoli niemieckiej dostał się 19 września 1939 r. Jako jeniec Stalagu II D otrzymał numer 20497. Ostatnim obozem, w którym aż do jego likwidacji przebywał, był Oflag II Gross Born-Westfalenhof (obóz górny Borne-Sulinowo). Dnia 13 lutego 1945 r. zameldował się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień w Brodnicy. Z niewoli wrócił schorowany i niezdolny do podjęcia pracy zarobkowej. Zmarł 31 grudnia 1945 r. w Brodnicy i pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.
Źródło: Jerzy Wultański, Ziemia Michałowska nr 1, 2000 r.