Matyja Ludwik
(1890 – 1940) Ludwik Matyja
Urodził się 15 września 1890 roku w Brzezinach na terenie Małopolski.
W sierpniu 1914 roku po wybuchu pierwszej wojny światowej został skierowany na front wschodni na stanowisko dowódcy kompanii. W 1916 roku dostał się do niewoli rosyjskiej.
Do 1918 roku był więźniem obozu jenieckiego w Chabarowsku na terenie Rosji.
W sierpniu 1920 roku brał udział w stopniu kapitana w bitwie warszawskiej podczas wojny polsko-bolszewickiej. Po wojnie pełnił funkcję kwatermistrza w brodnickim 67 Pułku Piechoty.
Posiadał szereg odznaczeń, m.in. : Krzyż Walecznych, medal pamiątkowy „Za Wojnę 1918-1921”, Odznakę Pamiątkową 67 Pułku Piechoty, Złoty Krzyż Zasługi, Odznakę Honorową Korpusu Ochrony Pogranicza.
We wrześniu 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej w obozie w Starobielsku.
Został zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku.
Źródło: Jerzy Wultański, „Brodnickie sylwetki”, Brodnica 2004